bence birlikte güzel kışlar geçirdik. bir kış mıydı, birkaç kış mı artık bilemiyorum. sen olsaydın, zaten önemi yok derdin. kar yağıyordu, dondurucu bir soğuk vardı ve ne zaman keşke donsam desem sanki beni anlayacakmış gibi bakardın bana. güneş çıktığında gezmeye giderdik. gölgeler uzardı ve sen dallardaki buz kristallerini kırıp yalardın. buzun üstünde düştüğünde gözlerimden yaşlar gelene kadar gülerdim. birbirimize hiç söz vermedik, ben de öyle olsun istiyordum zaten. yine de, beni bağışla. bensiz yaşayacağın bütün kışları kıskanıyorum.
No comments:
Post a Comment